En el libro de oraciones de Rav Sadiaa Gaon, enumera una breve oración para antes y después de los baños. ¿Por qué ya no se dice eso (supongo que se dijo en su época)? El texto al que me refiero se puede encontrar aquí: http://www.hebrewbooks.org/pdfpager.aspx?req=20685&st=&pgnum=148&hilite=
Saadia Gaon no lo innovó. Se basa en Berajot 60a :
ת"ר הנכנס לבית המרחץ אומר יהי רצון מלפניך יי' אלהי שתצילני מזה ומכיוצא בו ואל יארע בי דבר קלקלה ועון ואם יארע בי דבר קלקלה ועון תהא מיתתי כפרה לכל עונותי אמר אביי לא לימא אינש הכי דלא לפתח פומיה לשטן
Nuestros rabinos enseñaron: Al entrar en una casa de baños, uno debe decir: 'Que sea tu voluntad, oh Señor, mi Dios, librarme de esto y de esto, y que no me suceda ninguna humillación o iniquidad; y si caigo en alguna perversidad o iniquidad, sea mi muerte una expiación por todas mis iniquidades'. Abaye dijo: Un hombre no debe hablar así, para no abrir la boca al Satán.19
Excepto que la formulación de Saadia Gaon es más explícita sobre el peligro: "Bendito seas, oh Dios, que me has salvado del fuego".
Ante esto, hay dos respuestas obvias:
1) ¿Está en peligro de incendio cuando se baña? Sus baños no son los mismos que nuestros baños, de modo que se desarraiga la formulación de la bendición, y de hecho, la razón misma de la bendición (el peligro).
2) Incluso en la guemara, argumenta Abaye. Mientras que Saadia Gaon evidentemente sostuvo una forma, quizás otras figuras rabínicas sostuvieron lo contrario.
Sam
jose hombre de cera
Sam
jose hombre de cera