El Mechaber (692:1) escribe que uno hace un שהחיינו en la meguilá. La Mishna Brurah señala que uno debe tener en cuenta la mitzvá de Mishloach Manos y Seudas purim cuando se hace la berajá de שהחיינו. ¿Por qué se omite matonos levyonim? El Be' er Heitiv parece traer eso del Shla Hakodosh.
Texto de MB: (א) ighatalחיidamente –igh - igh. לכוין בברכת שرי importaנ Fril
Text of Shla Hakadosh: כשמברכין על קריאת מגילה ושהחיינו יכוין שיוצא בברכות אלו גם על סעודת פורים שיאכל ומצות משלוח מנות כו' כי סעודות פורים ומשלוח מנות הם ג"כ מצות מדברי קבלה וראוי היה לברך עליהם אקב"ו כו'
Como observa, el MA y el MB que siguen el lenguaje de la Shelah no tienen la obligación de מתנות לאביונים cuando se habla de la bendición de שהחיינו. Sin embargo, otras fuentes, como חיי אדם, פרי מגדים, שולחן שלמה, exhortan a tenerlo en cuenta al recitar la bendición.
En תורה ודעת (vol. 4, p. 109), el rabino Yishayah Sirota analiza la pregunta y sugiere que la diferencia de perspectiva es parte de un debate más amplio (con otras נפקא מינות surgiendo de esta distinción) sobre si uno ve מתנות לאביונים como una extensión de la misvá siempre existente para dar sedaqa o si se trata de una nueva institución creada por los Hakhamim de la nada.
Aquí está el artículo:
Desafortunadamente, no tengo tiempo para traducir las secciones relevantes en este momento, si alguien más quiere intentarlo.
harel13
Doble AA
Sam
Sam
Doble AA
Sam