Esta mañana recé con un minyan sefaradi en el que había algunos dolientes. Después de Hazarat HaSha"Tz , se saltaron Tahhanun y Uva LeTziyon .
Puedo imaginar una justificación para saltarse Tahhanun; pero, ¿por qué nos saltamos a Uva LeTziyon en la casa del doliente?
Una fuente para saltarse una parte de U'va L'tziyon en la casa de un doliente es el Avudraham. Avudraham: en Seder Tfilas H'taniyos (al final de la página en esta edición vinculada) dice que similar a Tisha B'Av donde omitimos V'Ani Zos Brisi ya que no podemos aprender Torá entonces, se debe hacer lo mismo en la casa de un doliente, ya que el doliente tiene prohibido estudiar Torá.
וכן בבית האבל נהגו שלא לאומרו מפני שגם כן האבל אסור לקרות בתורה
Este no es un comportamiento correcto. El קיצור ש''ע ילקוט יוסף trae abajo en סימן כט - סדר התפלות בבית האבל que:
יז: כשהקהל מתפללים בבית האבל אומרים פסוקי ''ובא לציון'' בשביל הציבור המת המת Igh שכן שכן כשמתפללים בבית siendo. במנחر של שבת, שאין לדלג erior [ילקו''י אבלות מהדורת תשמ''ט עמוד קטו, ובמהדורת תשס''ד סי' כט עמ' תסד. יביע אומר חלק ד' דף שכ. חיו''ד סי' לב אות ז]
Básicamente, siempre dicen todo el Uva LeTziyon , incluso en la casa de un doliente. Solo los dolientes, orando en silencio, se saltan los dos primeros versos.
El Shteiger