Alimentar a los animales como una mitzvá

Relacionado ¿Uno tiene que alimentar a su perro, loro o pez dorado antes de comer de acuerdo con esta Guemará?

La guemara en Gittin 62A enseña que uno debe alimentar a sus animales antes de que él mismo coma. He visto a otros que escriben que el cuidado de un animal, incluida la alimentación, satisface a tza'ar ba'alei chayim.

A medida que la alimentación del animal se eleva al papel de "mitzvá" (es decir, el cumplimiento de una obligación halájica), ¿la comida utilizada también se eleva en su santidad (habiendo sido utilizada para una mitzvá)?

Como aplicación práctica, mis 4 minim , habiendo sido usados ​​para una mitzvá en Sukkot, deben ser tratados con cierto nivel de respeto y, según algunos , deben usarse para una mitzvá. ¿Puedo darle mi lulav a una vaca, o mi etrog a cualquier animal que coma etrogim porque alimentar es una mitzvá?

¿Y la comida que quedó en el plato de mi perro, que reservé para alimentarlo (por lo tanto, se estableció allí por una mitzvá) debe eliminarse de una manera particular porque ha sido elevada a través de su uso? por una mitzvá?

Decimos que algo se convierte en un תשמישי מצוה cuando se usó para un מצוה. Tendríamos que investigar si esto se aplica a todas las halajot . me sorprenderia mucho Por ejemplo, la Mishnah Berurah dice que uno no debe cortar sus tzitzis si son demasiado largos con un cuchillo, sino que debe usar sus dientes para cortarlos. ¿Se convertirían entonces los dientes de uno en תשמישי מצוה?
¿Cortarlos es una mitzvá? (uno también se pregunta si se debe hacer una berajá antes de alimentar a un animal...)
No, pero tu pregunta era sobre the fulfilling of an halachic obligation. Si uno quiere cortar sus tzitzis , la halajá obliga a usar los dientes.
Usé esa frase como una definición entre paréntesis de mitzvá.
Lo sé, pero eso no es lo que normalmente significa mitzvá . Como expandiste el significado de mitzvá para que signifique fulfilling of a halachic obligation, mi ejemplo está incluido. Si te refieres solo a cosas que son mitzvot reales , por ejemplo, el signo que se cuenta en el 613 o uno hace una bendición, entonces creo que la alimentación de los animales de uno estaría excluida. Hasta donde yo sé, no se cuenta como una mitzvá por ninguno de los Rishonim, y solo por Sefer Charedim (un Acharon temprano). Si no me equivoco, el Rambam ni siquiera lo menciona como una obligación en su Mishneh Torah.
¿Qué hay de comer en Shabat y Yom Tov? ¿O mejor, los restos de matzá y maror del seder? ¿Todo esto se considera tashmishei mitzvah?
¿Cortar tzitzis es una obligación? ¿Y no es tzaar baalei chayim al menos una mitzvá miderobonon?
@Chatzkel todas las preguntas interesantes sobre lo que se "eleva" a algún estado que exige que se trate de una manera "sagrada" o respetuosa.
@rosends Ya abordé esto en mi segundo comentario. Si uno quiere cortar sus tzitzis, la halajá obliga a usar los dientes. Lo mismo con la shejitá . ¿ Está uno obligado a comer carne? O, si uno quiere carne kosher , debe shecht . ¿ Está uno obligado a divorciarse de su esposa? O, si uno quiere separarse de su esposa, debe darle un get. Tenga en cuenta que el primero es un machlokes Rishonim si está incluido en 613, ya que no es obligatorio, pero todos incluyen entrar en 613.
@rosends And isn't tzaar baalei chayim at least a miderobonon mitzvahnuevamente, depende de lo que quieras decir con mitzvah . No está incluido en las siete mitzvot derabanan que cuenta Rav Dovid Vital. En cualquier caso, creo que pasken tza'ar baalei jaim es una prohibición bíblica. De cualquier manera, parecería que alimentar a tus animales primero es simplemente una obligación halájica , como escribiste. Si es así, mi ejemplo está incluido.
¿Obliga la halajá a usar los dientes? Escribiste: "Por ejemplo, la Mishná Berurah dice que uno no debe cortar sus tzitzis si son demasiado largos con un cuchillo, sino que debe usar los dientes para cortarlos". ¿Podría uno simplemente separarlos o usar una cuchara? ¿O son los dientes ahora la única forma de realizar esta "obligación" (si es que lo es).
@rosends Acepto tu punto. Nuevo ejemplo: Bedikas Jametz. Uno debe usar una vela. ¿ Puedo usar esa vela para chol ? Aunque, eso es una obligación rabínica. Necesito pensar en una "obligación" posterior a Chazal.
Tzaar baalei jaim es una prohibición. ¿Alguna vez llamamos cheftza shel mitzvah a algo que usamos para evitar una prohibición?
Nota al margen: las personas en el negocio de los tzitzis generalmente usan tijeras preescolares de plástico o de cerámica. No necesita usar sus dientes, incluso si el MB no imaginó que las personas tuvieran una herramienta no metálica disponible.

Respuestas (1)

Con respecto a su segunda pregunta, hay una diferencia fundamental entre un lulav y la comida sobrante. Es decir, su propio lulav fue demandado por una mitzvá, mientras que la comida sobrante no lo fue. Es posible que se haya reservado para una mitzvá, pero en realidad nunca se usó ya que al final no se comió.

Lo mismo puede decirse de las sobras de matzá o maror, comida de seudas mitzvah, etc. De hecho, lo mismo se dice del aceite sobrante de las velas de shabbos, así como de otras sobras de una mitzvá. Dado que al final no se usaron realmente, sino que solo se apartaron, se permite su uso normal. A menos que la persona tuviera en mente dedicar el monto total a la mitzvá incluso si no fuera necesario, en cuyo caso sería seguro.

Tosfos en Shabat 44A menciona esto como la razón por la que no usamos el aceite sobrante de Janucá mientras usamos el sobrante de Shabat e incluso el sobrante de Succos. Él explica que la diferencia es que en Januka la persona específicamente quiere dedicarlo todo por su amor a esta mitzvá, mientras que en los otros casos, si no es necesario, no tiene la intención de dedicarlo.

שבנר ושבקערה אסור ור' שמעון מתיר - ואחר השבת מותר אפי' לר' יהודה וה"נ תניא לקמן גבי נויי סוכה אסור להסתפק מהן עד מוצאי י"ט האחרון אבל בתר הכי שרי וקשה לר"י דמ"ש מנר חנוכה דתניא כבה ליל ראשון מוסיף עליו בליל ב' ומדליק בו כבה ליל ח' עושה לו מדורה בפני עצמו מפני שהוקצה למצותו ואומר ר"י דנר חנוכה עיקרו לא להנאתו בא אלא לפרסומי ניסא ומשום חביבותא דנס אינו מצפה שיכבה אלא מקצה לגמרי למצוה אבל נר שבת להנאתו בא יושב ומצפה שיכבה ולכך מותר